” εν αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως του κόσμου”.
Η Λαμπροφόρος εορτή της Αναστάσεως του Κυρίου εγκαινιάζει μία νέα πνευματική πραγματικότητα, στην οποία καλούνται να εισέλθουν όσοι επίστευσαν και πιστεύουν στον Αναστάντα Χριστόν. Ο Υιός του Θεού, Αυτός που είναι η Ζωή, η όντως Ζωή, απεκαλύφθη, εφανερώθη στους ανθρώπους επί της γης, έλαβε ανθρωπίνη μορφή και μας έδωσε την ευκαιρία να Τον δούμε και να Τον γνωρίσουμε. Ο Ιωάννης και πλήθος πολύ άλλων μαθητών και αποστόλων έζησαν την θεϊκή αυτή αποκάλυψη, και αυτήν αναγγέλλουν στους άλλους, ώστε και αυτοί να συμμετάσχουν στην χαρά και την δόξα του Κυρίου: ” και ο Λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν, και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας” (Ιω. α’ 14).
Ο σκοπός της ενανθρωπήσεως του Υιού καθιστά δυνατή την κοινωνία των ανθρώπων με τον Πατέρα και τον Υιόν, εφ’ όσον ο Υιός απεκάλυψε στους ανθρώπους τον Θεό Πατέρα (Ιω. ιδ’ 6-9). Οι πιστοί που έλαβαν το φως αυτής της αποκαλύψεως βιώνουν μία καινή πνευματική ζωή. Αυτή είναι η ευχάριστη αναγγελία του Ιωάννου, ότι ο Θεός είναι φως αγιότητος, σοφίας και αγάπης, η απόλυτη πηγή του πνευματικού φωτός που διαλύει τα σκοτάδια της αγνοίας, της πλάνης και της αμαρτίας. Αντιθέτως, ο διάβολος είναι ο πατέρας του ψεύδους και της πλάνης. Για να έχει κάποιος κοινωνία με τον Θεό δεν θα πρέπει να περπατά στο σκοτάδι. Οφείλει να γνωρίζει τον αληθινόν Θεόν και να προσαρμόζει την ζωή του σε Αυτόν που είναι η πηγή της ζωής και του φωτός.
“Ο Χριστός, το φως του κόσμου έχει έλθει αλλά πολλοί άνθρωποι αγάπησαν το σκοτάδι παρά το φως. Γιατί ο καθένας που κάνει έργα πονηρά μισεί το φως και δεν έρχεται προς το φως, για να μην ελεγχθούν τα έργα του, ενώ αυτός που πράττει το αληθινό, έρχεται προς το φως, για να φανερωθούν τα έργα του ότι έγιναν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού” (Ιω. γ’ 19-21).
Η χριστιανική ζωή αποτελεί μία συνειδητή προσπάθεια να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, που είναι φως στην πορεία μας προς μία καινή ζωή αγιότητος. Η σταυρική θυσία το Χριστού ως άλλου Αμνού που θυσιάζεται και σηκώνει πάνω Του τις αμαρτίες όλου του κόσμου για να τις εξαλείψει, και το εκχυθέν τίμιον Αίμα Του μας καθαρίζει, μας καθαγιάζει, μας δίνει ζωή.
Αυτό είναι το μήνυμα από τον κενό Τάφο του Αναστάντος Χριστού. Συντρίβεται το κράτος του θανάτου (Εβρ. β’ 14-15) και το σκότος του Άδου δίδει την θέση του στο Φως. “Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός”, ψάλλουμε στον Πασχάλιο Κανόνα της Αναστάσεως. Ο Άδης επικράνθη, κατηργήθη, ενεκρώθη, καθηρέθη (Κατηχητικός λόγος αγ. Ιω. Χρυσοστόμου). Στους κατοικούντας εν σκιά θανάτου και υπό το κράτος της αμαρτίας, έλαμψεν το φως του Θεού (άγ. Ιω. Δαμασκηνός).
Η ημέρα της Αναστάσεως είναι ημέρα χαράς και αγαλλιάσεως. “Αύτη η ημέρα ην εποίησεν ο Κύριος, αγαλλιασώμεθα και ευγρανθώμεν εν αυτή”. Το Πάσχα του Κυρίου είναι εορτή εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων, διότι αποτελεί νίκη της Ζωής κατά του θανάτου, πέρασμα εκ του θανάτου εις την ζωήν, όπως ψάλλουμε στον Κανόνα της Αναστάσεως: “εκ γαρ θανάτου προς ζωήν και εκ γης προς ουρανόν, Χριστός ο Θεός ημάς διεβίβασεν”.
Ο Σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού και Αναστάς εκ νεκρών, προσφέρει στους ανθρώπους την εξαιρετική τιμή και προοπτική της θεώσεως, αυτήν που απώλεσε το ανθρώπινο γένος εν τω προσώπω του Αδάμ, και τώρα εν τω προσώπω του νέου Αδάμ, του Αναστάντος Χριστού, “έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι, τοις πιστεύουσιν εις το όνομα αυτού” (Ιω. α’ 12).
Όπως μας βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος, το γεγονός της Αναστάσεως αποτελεί το θεμέλιο της πίστεώς μας: “ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις υμών” (Α’ Κορ. ιε’ 17). Ο Χριστός ηγέρθη εκ νεκρών ώστε και εμείς να ζήσουμε μία αναγεννημένη ζωή, “εν καινότητι ζωής περιπατήσωμεν” (Ρωμ. στ’ 4).
Για να βιώσουμε το μέγα γεγονός της Αναστάσεως, πρέπει να μιμηθούμε τα Πάθη του Χριστού με την μετάνοια και την υπακοή για να γίνουμε μέτοχοι του θανάτου Του ώστε και της Αναστάσεώς Του να γίνουμε συμμέτοχοι και να λάβουμε Πνεύμα Άγιον (άγ. Συμεών ο Νέος Θεολόγος).
Να ευχηθούμε το φως της Αναστάσεως να λάμψει στην ζωή μας, να την ανακαινίσει, να φωτίσει τα σκοτάδια της διανοίας και της καρδίας μας, ώστε, αφού “καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψόμεθα, τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως”, τον Αναστάντα Χριστόν.
Αρχιμανδρίτης π. Κύριλλος Κεφαλόπουλος.