Ο π. Δημήτριος Αγγελάκης πήγαινε κάθε ημέρα στον Ναόν του Αγίου Μάρκου αρκετά πρωί, συνήθως γύρω στις 5 η ώρα το πρωί (“όρθρου βαθέος”), για να ανοίξει τον Ναόν, να ανάψει τα κανδήλια, και εκεί στην ησυχία προσευχόταν επί αρκετήν ώραν, μέχρι να τελέσει την καθημερινήν ακολουθίαν του Όρθρου ή την Θείαν Λειτουργίαν, ανελιπώς και καθημερινώς.

Ένα πρωινό, καθώς πλησίαζε στον Ναόν, είδε στην εξωτερική θύρα του Ναού να τον περιμένει ένας μοναχός, ο οποίος, μόλις ο π. Δημήτριος ανέβη τις σκάλες, ο μοναχός εξαφανίσθηκε.

Σε ανάλογη περίπτωση, όταν ο π. Δημήτριος άνοιξε τον Ναόν και εισήλθε, μέσα στην ησυχία και την κατανυκτική ατμόσφαιρα του Ναού, είδεν ένα ιερέα να εξέρχεται του ιερού βήματος, να τον προσπερνά, και να χάνεται. ‘Ηταν ο Άγιος Μάρκος που τον περίμενε στον Ναόν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο π. Δημήτριος είχε μία ιδιαίτερη και ζωντανή σχέση με τον Άγιον Μάρκον, και κατά καιρούς μας είχε εμπιστευθεί διάφορα, τα οποία δεν μπορούμε να τα καταγράψουμε, διότι δεν έχουμε πνευματικήν ευλογίαν προς τούτο. Άλλωστε, κάποια πράγματα και πνευματικές εμπειρίες είναι καλύτερον να αποσιωπούνται…